xoves, 28 de outubro de 2010

II SINGLADURA NO TINA HUSTED: RIAS DE SADA E A CORUÑA


O pasado domingo día 17, o capitán do Tina Husted, David, invitóunos a varios amigos (ó final xuntámonos 21) a facer unha singladura de peche de tempada a bordo do seu barco.

Zárpamos sobre as 11:30 da mañán do porto de Sada a motor, xa que non había vento.

O capitán pregunta se nos parece ben tirar cara a Coruña e xantar alí no muelle. E como ben é sabido que onde hai patrón non manda mariñeiro, pois todos estivemos de acordo.

A travesía de ida foi moi agradable.

Luis probou sorte ó curricán a ver se caía algunha xarda, pero parece ser que dende que o tío Mini co seu Bote de Pau visitou estes caladeiros arrasou con todas.

Era o bautismo de mar para algúns e supoñía O paso da Marola para moitos.


Ó chegar á altura da Marola sacáronse as fotos pertinentes para deixar constancia de tal feito, comparable "disque" co paso do cabo de Hornos (sacándolle lobos, claro). E ó igual ca o paso por ese cabo, a Marola tamén otorga os mesmos privilexios: mexar contra o vento (alá cada un), poñer un pendente na orella (algún xa o levaba posto da casa), e a non descubrirse diante dos reis (iso dase por suposto porque Martiño non quita a gorra nin diante do Papa).


Chegamos cerca das dúas da tarde ó muelle da Coruña e amarramos alí.



De repente empezaron a sair de debaixo das táboas unha cantidade de manxares dignos dun festín medieval: empanadas, tortillas, chourizos, pasteis de espinacas, rosquillas, flan de café, etc.... E os máis deliciosos brebaxes: sidra (imposible escanciar co vento que se levantara), sangría, cervexas de todas as cores, viño, e outros líquidos. Banquete completo, banquete Comansi.



Pero a fame era negra, e papóuse case que todo o que había na mesa improvisada. Todos os pratos tiveron alabanzas, non era para menos, @s cociñeir@s dedicáranlle moito tempo e cariño.




Todos os veleiros que entraban no porto nos miraban con envexa (¡¡¡ lástima dun cacho desa empanada !!! pensaría algún)



Pasadas as 4 da tarde soltamos amarras e unha vez fora da dársena empezamos a izar o velamen. Toda a tripulación foi colaborando. As máis novas na mesana e o resto na maior e no foque.

Destacar a participación das dúas tripulantes máis pequeniñas do barco, Bruna e Eva que tanto facían de proel como se poñían ó temón.



Unha vez saímos da ría a cousa cambiaba, o vento sopraba ben e había algo de mar de fondo. Algunhas caras empezaron a virar a tonos esblancuxados, pero a maioría aguantaron o tipo. Houbo que sair bastante fora para coller o rumbo de entrada á ría de Sada.

Ainda non chegados á altura de Lorbé veu ó noso encontro Jaime coa Zodiac a darnos a benvida e a ver se sobrara algo de comida. Pouco lle tocou, apenas unhas cantas rosquiñas.

Aproveitou para facernos unhas fotos. Este home é un fenómeno, co mar e vento que facía, mañexaba cunha man o motor e coa outra unha cámara réflex dixital. Todo un crack.


Xa máis dentro da ría o mar melloraba e as caras retomaban o seu aspecto pero o frio íase impoñendo xa que o Sol facía varios minutos que se puxera.

Chegamos ó pantalán xa sendo bastante noite.


Gracias a David por invirtarnos a un día estupendo no mar en compaña de xente estupenda, boa comida e bebida. ¿qué máis se pode pedir? ¿haber enganchado algunha xarda?

Tedes maís fotos da singladura no noso album de fotos.

(Esta singladura levóuse a cabo o domingo 17 de outubro pero non se puso no blog ata hoxe para non solapar o Curso de Carpintaría)

by Palmeirán

martes, 26 de outubro de 2010

Segunda xornada do curso de carpintaría

O pasado sábado foi o segundo día do curso de carpintaría. Este día David non estaba asi que quedabamos en mans de Pepe e, como é home de acción, tivemos unha clase 100% práctica.



Os obxectivos da clase eran un pouco ambiguos, o único que estaba claro era que iamos comezar a desfacer o bote. Para elo botamos man dunhas ferramentas que non usáramos o primeiro día: o martelo e a pata de cabra.



Sen pensalo demasiado puxémonos ao choio montando unha escena que debía ser bastante caótica pois cando chegaron uns rezagados botaron as mans a cabeza e soltaron comentarios de tipo: "pensaba que víñamos a aprender a construir, non a destrozar".

En menos dunha hora rematamos de desmontar o bote do trancanil para arriba sen ter que lamentar máis danos ca un pequeno corte nun dedo e un durminte medio roto que se supoñía que tíñamos que deixar intacto. Tamén retiramos o espello de popa porque estaba en mal estado.



Co bote xa desfeito tomamos medidas da estampa de popa e fixemos unha plantilla. Pepe aprendeunos a tomar o cartabón (ángulo do bisel) para que a peza encaixara. Una vez cortada a peza hai que desbastar o bisel, comezando coa serra de calar e rematando con cepillo.



É importante ter en conta que todas as pezas de madeira que vaian ir unidas de canto teñen que ser cepilladas á man porque a serra e o cepillo eléctrico deixan pequenas irregularidades que son despois imposibeis de estancar.



Unha vez feita a estampa comezamos cos baos. No taller Pepe amosounos as plantillas que xa ten feitas para elaboralas pero explicounos como marcalos sobre o tableiro se non tivesemos plantillas. Os baos teñen forma de parábola moi aberta e son máis grosos no centro ca nos extremos. A curvatura que toman os baos coñécese como brusca.



O carpinteiro cortou varios baos en bruto e nós fómolos rematando a base de cepillo, feito esto pasabamos ao bote para tomar medidas e cortalos do longo axeitado.



Mentras parte da xente estaba cos baos comezamos tamén cos bancos. A medida dos bancos tómase igual ca a dos baos: primeiros dados a volta para marcar a onde chega o extremo superior da cuberta e despois dándolles un xiro de 180º ata deixalos na posición definitiva. Unha vez feitas todas as márcas lévase ao banco e fanse os cortes. Se ao final todo encaixa clávanse no bote. Os bancos poderían ser simplemente uns tablóns, pero Pepe pasounos pola tupidora para facerlles un fresado ao longo. Esto é unha especie de marca da casa.



Rematamos a xornada con dous bancos e dous baos xa instalados. Dos que faltan xa están case todos preparados, so falta medir e instalar.

O vindeiro sábado máis e mellor.

Saudos Patexeiros.

luns, 18 de outubro de 2010

COMENZOU O II CURSO DE CARPINTARÍA DE RIBEIRA


Este sábado dou comenzo o II curso de carpintaría de ribeira e mantemento de embarcacións tradicionais que organizamos os Patexeiros.

O primeiro día, e a falta de algúns inscritos que comenzarán o vindeiro sábado, presentáronse no taller de Pepe 12 alumnos con moitas gañas de aprender os segredos deste arte milenaria que é a carpintaría de ribeira.


Empezaron por recibir unha charla de David (o mestre) sobre as ferramentas e as súas técnicas de afiado. Xa que ben sabido é que ter unha ferramenta sen afiar e como non tela, ademáis de que moitos accidentes se producen por non ter a ferramenta ben afiada e facer demasiada forza con ela.


Todos pasaron polo esmeril coas súas respectivas trenchas. David explicóulles como distinguir unhas boas trenchas feitas cun bo aceiro rico en carbono e unhas trenchas de centro comercial, fixándose entre outras cousas nas chispas que botaban ó pasalas polo esmeril.


O esmeril acaparou moito a atención dos nosos alumnos, algúns probaron en varias ocasions.


Logo déronlle o repaso coa pedra de afiar, que tamén ten a súa ciencia, quitáronlle as barbas e as deixaron listas para o traballo.



Seguídamente viron como se afiaba o serrón utilizando a costela ou codal e como comprobar se está ben afiado simplemente tocándoo co dedo.



Tras as prácticas de afiado chegou o momento de ver se realmente estaban ben afiadas e todos fixeron cortes co serrón. Aquí o mestre carpinteiro Pepe foi o que os puxo a proba.


Fixeron unha mortaxa coa trencha, uns con máis técnica ca outros. Había algunhas que merecían un 10, outras se quedaban nun lixeiro aprobado, pero esto xa se arranxará de aquí a finais do curso.Tamén todo hai que decilo, ós primeiros lles tocou un pau de castiñeiro, e os últimos o fixeron cunhas pezas de carballo do país, e claro, non é o mesmo.


Todos estiveron ocupados con cadansúa peza de madeira.



Chegou o momento do cepillado coa garlopa.


Notábase os alumnos aventaxados, que asistiron ó primeiro curso que organizamos, que conseguían sacar unha viruta longa e contínua.

A vindeira semán empezarán a meterlle man ó Arrecarallo, o bote de prácticas da Asociación, que intentarán deixalo, unha vez rematado o curso, listo para ir ó mar. A ver se o conseguen.


O curso promete.

by Palmeirán

martes, 5 de outubro de 2010

II CURSO DE CARPINTARÍA DE RIBEIRA

Aberto o prazo de inscricións para o II Curso de Carpintaría de ribeira e mantemento de embarcacións tradicionais.



O curso terá lugar na Carpintería de Pepe en Lorbé (Oleiros - A Coruña) ó longo de seis semanas, os sábados de 16:00 a 20:00.

Os días previstos para o curso serán o 16, 23 e 30 de outubro, e o 6, 13 e 20 de novembro.

Estará impartido por carpinteiros de ribeira profesionais.

Haberá partes teóricas e moita práctica. Restaurarase in situ un bote das Rias Altas.

O número de prazas é limitado.

O prezo do curso é de :

85 euros para socios dos Patexeiros
100 euros para non socios.

Podedes facer a preinscrición e consultar dúbidas a traveso do correo : patexeiros@hotmail.com

Tamén podedes usar para dúbidas e ver información actualizada o post do foro:



A miña foto
Asociacion cultural en defensa da conservación do patrimonio marítimo, o litoral e a cultura mariñeira. Contacta con nós no CORREO: ospatexeiros@gmail.com ou infórmate na nosa web: www.patexeiros.org